zireh

is. <fars.>

1. köhn. Ox və s. yaralayıcı silahlardan qorunmaq üçün döyüşçülərin üstdən geydikləri dəmir tordan, yaxud qalın dəridən geyim. <Yaşlı kişi:> . . İri vücudlu kor bir dilənçi iki əli ilə zirehi silkələyərək qışqırırdı. S. H.. Zireh kimi, zirehtək – tor kimi, deşik-deşik. Sinəmi göz-göz zirehtək etdi peykanın sənin. Qövsi.

2. Hərbi gəmilərdə, tanklarda və s. -də xüsusi polad laylardan ibarət möhkəm qoruyucu örtü. Polad zireh. – Birinci mərmi tankın zireh qisminə dəyərək, deyəsən, kənara sürüşüb partladı. Ə. Ə.. Keçir tanklarımız – zəhmli, qorxunc; Axır bir sel kimi dəmir, zireh, tunc. Ə. Cəm..

3. zool. Bəzi heyvanların (tısbağa, timsah və b.) bədənini örtən bərk qabıq. Tora qara rəngli dəri zirehi olan nəhəng bağa düşmüşdü.